Herrie op het terras

 

Herrie op het terras Al heel vaak vroeg ik me af: wat is hier weer gebeurd? Als ik op de wei of ergens anders in de tuin een groepje veertjes vond ! En nooit kwam ik er achter wat er nou precies gebeurd was. Natuurlijk had ik dan wel een vermoeden, maar zeker wist ik het nooit, laat staan dat ik het zag. Nu vandaag, vrijdagmorgen 8 april, ben ik getuige van een (gelukkig goed afgelopen ) drama, en meteen wist ik ook: dit gebeurt hier vaker. Vanmorgen ben ik in de tuin bezig om hem klaar te maken voor het voorjaar. Een schel gepiep en gekwetter schrikt mij op. Wat is er toch aan de hand? Natuurlijk stond ik net op een verkeerde plek om te zien wat er gebeurde, maar ik had tijd genoeg om te gaan kijken en getuige te zijn van een zeer droevige en pijnlijke gebeurtenis. Ah, dus een SPERWER  is hier aan de gang ! Ik hoor een schel gekerm en geschreeuw onder de poten van deze gretige rover, die stevig zijn prooi in de houtgreep vast heeft. Geen ontkomen aan. Door mijn nieuwsgierigheid en vasthoudendheid te willen weten wat er is, vliegt de sperwer met prooi naar de voortuin weg en in de vlucht laat hij gelukkig los. De sperwer is nog niet van plan op te geven want hij blijft in de buurt,  in de hoop dat ik hem met rust zou laten, maar daar is natuurlijk geen denken aan. Ik ga op zoek wat er nu gepakt was en al gauw hoor ik een zacht gepiep (lijkt wel gehuil): hier ben ik. En ja hoor, in de pas opgeworpen takkenafscheiding zat een prachtig zwart/gekleurd gestippelde spreeuw uit te puffen van het overwonnen avontuur.   Of het de spreeuw vandaag verder goed af zal gaan? Dat is de vraag, maar voor nu . . . . . op dit moment is het leven van de spreeuw gered. Jammer genoeg had ik het fototoestel niet klaar liggen om dit tafereel vast te leggen,  maar in het vervolg . . . . . .  Dit gebeurde in de tuin aan de Begijnhofweg in de nabijheid van de ‘actieve‘ torenvalkenkast en het buizerdhorst even verderop. Annie Verheijen.

 

 

 IVN afd. Geysteren/Venray