Stuifzand

 

 

Stuifzand (2)
Ik bewandel het pad rond het Reindersmeer. Over de “klif” naar het noorden. Volgens het infopaneel worden er straks diep onder het pad, in zelf gegraven nestgangen, oeverzwaluwen geboren. Maar hun ouders zijn nog onderweg uit Afrika. Ze doen er langer over dan onze F16’s naar Libië. Het is dus 19 maart.
Bij de wandelbrug zoekt een dikke tuinhommel een plek om haar nest te kunnen bouwen. In een muizenhol of in een ruimte onder een boomstronk. Een winterkoning schettert in de struiken.
De Zondagskrant meldt boven een foto van 4 lammetjes dat het lente is... eigenlijk vertellen de wilgen op de klif hetzelfde. Hun witharige katjes beginnen al wat geel te kleuren. De bruine schubben zullen steeds verder opzij geduwd worden.
Als het pad naar het westen a
fbuigt heb je zicht op de lichte bodem van de plas. Bezaaid met witte steentjes.
De steilte is begroeid met berken met eikvarens als ondergroei. Die doen me denken aan dichte eikvaren vegetaties in de duinen, eikvarens op wilgen in de Oostvaardersplassen en eikvarens op knotwilgen op de Oude Maasoever. De varenbladen zijn hier wel veel groter en grover dan ik me van de duinvarens kan herinneren.
Thuis gekomen kijk ik in de Spectrum Natuurgids van o.a. Roger Phillips. Daarin wordt behalve de gewone eikvaren ook de brede eikvaren genoemd. Een forsere plant met bladen tussen de 15 en 70 cm lang. Zeldzaam voorkomend in het gebied van de grote rivieren. En dat is de Maas toch wel. Bovendien is op diverse plaatsen de bastaard van beide soorten gevonden.)
Ik tel twee holle dassenpaden de klif af naar het water. Waren die er al toen het meer gegraven werd? Of zijn ze aangelegd bij het vormgeven van dit natuurrecreatiegebied? Op plasniveau wordt het stuifzandpad drie keer zo breed. Eigenlijk hetzelfde verschijnsel dat je ziet als een beek op een vlak traject de ruimte krijgt.
Een braam op de oever beschermt duidelijk de mosvegetatie. Wandelaars lopen er in een boog omheen. Daarnaast heeft het glasheldere water een dikke bruine laag boomblad tegen de oever aangelegd. Tussen het gave blad zijn witte veren zichtbaar. Sommige vers, andere doorschijnend, bijna vervaagd. Van overnachtende meeuwen? Elke vogel in Nederland wil wat van zijn warme winterkleed kwijt. Waar blijven die miljoenen veren toch? Nou ja, hier dobberen er een aantal.
Terug bij de wandelbrug maak ik een praatje met een hengelaar. Hij komt uit Duitsland en klungelt voor ’t eerst met een hengel. Ik veronderstel dat dit zure plaswater weinig vis bevat en raad hem aan zijn geluk eens te proberen in het troebele Maaswater achter de betonwand. Even later word ik door hem met hengel ingehaald...

Wordt vervolgd, Wim Jongejans

Eerder gepubliceerde 'Stuifzand' artikelen:
Stuifzand (1)
Stuifzand (2)
Stuifzand (3)
Stuifzand (4)
Stuifzand (5)
Stuifzand (6)

 

 

 

 IVN afd. Geysteren/Venray