Tussen de buien door ... Zaterdag op zondagnacht van 28 februari regende het pijpenstelen. Dit gaat niet lukken, wellicht gaat het werken niet door, dacht ik lekker warm in mijn bed. Rond negen uur was het droog. We togen naar de Spurkt en jawel hoor. Peter Joossen van het IKL en Annie Verheijen, die de organisatie heeft, waren al aanwezig en startklaar. Er waren enige afmeldingen i.v.m. ziekte en een verwarmingsketel die eerst gerepareerd moest worden. Maar een meneer( woonachtig in Venray) was met mijn zoontje vanuit Heemstede gereden om, om 10.00 uur aanwezig te zijn op de Spurkt.  Fantastisch toch!  Uiteindelijk waren we met ongeveer 20 kinderen, ouders en grootouders.   Peter had het nodige werk voor ons, de bedoeling was dat er gezaagd zou worden. Eerst werden we in groepjes ingedeeld, welke allemaal de naam van een vogel kregen o.a.: rietzanger, spotvogel en nachtegaal. Annie had al deze namen op een vogel CD opgezocht. Ieder groepje kon nu  het geluid beluisteren van de vogel van het groepje. Bijzonder. Na de gebruikelijke uitleg van Peter gingen we aan het werk.   Zagen van wilgen. Eigenlijk toch wel jammer dat we die moeten vellen. Echter wil het straks allemaal niet uit de hand lopen, de bomen te groot worden, moet er toch gezaagd worden om vervolgens opnieuw uit te slaan. Toch, vooral bij Jolende sloeg af en toe de twijfel toe, moet dat nu? Ze zijn toch prachtig: deze wilgen?  Peter legde heel geduldig het verhaal opnieuw uit, toch dan maar: ZAGEN!!!!   Van de takken die afgezaagd waren, werden  vervolgens  de diverse bergen gemaakt. Straks kunnen allerlei insecten en dieren hier hun schuilplaats vinden. Camiel had zich bedacht dat hij wel boven op die berg kon kruipen. Het gaf de indruk dat hij  op een nest zat. Een vogel die een nest maakt, om eieren te leggen. Wordt het toch lente?   De sfeer was goed. Annie had wederom gezorgd voor de thee, chocomel, koffie en de plakjes cake.   Het kon niet missen. Door al het rumoer: het zagen en de verhalen van mensen, hebben we menig diertje opgeschrikt en wakker gemaakt uit de winterslaap. Opstaan, de lente komt. Pepijn ontdekte een loopkever (de getraliede schalebijter), welke hij geplaatst had in een loeppotje, zodat iedereen hem vol bewondering kon aanschouwen. Werken in ons gebiedje was inderdaad: tussen de buien door, want het had geregend voordat we aan het werk gingen, echter s'middags waaide en regende het ook weer volop. De zondagmorgen in de Spurkt was het droog, de zon scheen zelfs af en toe. Het was een goede ochtend, tot het najaar. Foto's van deze ochtend.   Marije Freriks.