De Pen....

In de pen……!  

Wanneer je linkerburen vragen om de pen over te nemen, hoef ik niet lang na te denken. Net als Math en Rieky heb ik, na mijn vrouw en dochters, een grote passie: de natuur, daarna het motorrijden en fietsen.

 

Met name het uilengebeuren gaat me aan het hart.

Als kind waren we veel in de bossen van Stevensbeek, mijn geboorteplaats, te vinden. Streupen, zoals we dat noemden; overigens niet het stropen (illegaal vangen van beesten in de natuur) zoals dat in Venray bekend is. Dit Brabantse streupen schijnt toch wel een beetje in de familie te zitten. Als kleinzoon van Nads Willems van de Nachtegaal heb ik dan ook neven die in de natuur actief zijn. Men denke hierbij aan Leo Swinkels en Piet Willems die hun steentje bijdragen aan respectievelijk het wildbeheer en de uilenstand in de regio Venray.

Het verhaal van mijn moeder, dat bij hun thuis, vroeger op de nachtegaal een ransuil als huisdier werd gehouden is me altijd bij gebleven. Vooral ook omdat deze vogel met een van zijn klauwen het licht uit de ogen van een klein kind zou hebben genomen.

 

Stevensbeek was echt een plaats waar je als natuurliefhebber uren onderweg kon zijn. Toen al werd mijn interesse voor de “kromsnavels” aangewakkerd. Na mijn trouwen heb ik enkele jaren in Vierlingsbeek gewoond waar het natuurgebeuren op een lager plan kwam.

Nadat we naar Boxmeer verhuisden heb ik de draad weer opgepakt en heb samen met vrouw en hond, vele uren in de Maasheggen doorgebracht. Dit gebied is in  mijn ogen nog steeds een van de mooiste gebieden in Nederland; we komen er nog regelmatig! De Maasheggen, was vroeger, een gebied met de grootste populaties steenuilen van Nederland.

 

Er was een Vogelwerkgroep onder het IVN Geysteren-Venray die redelijk actief was, en ook het Natuur Historisch Genootschap had zijn leden.

Omdat ik over de natuur, niet te veel onderzoekend / theoretisch bezig wilde zijn, heb ik besloten om lid te worden van de Vogelwerkgroep Maas & Peel en het daarbij horende IVN Geysteren-Venray. Deze VWG heeft overigens ook leden van het NHG.

Meteen vanaf het begin voelde ik me hier thuis. Een geweldige respectvolle samenwerking,  prima klankbord, maar vooral een aantal SUPER vogelaars. Een genot om met die mensen op pad te gaan.

 

In 1999 heb ik binnen de VWG meteen te kennen gegeven dat ik het ambieerde een nieuwe  werkgroep voor uilen op te richten. Met de reeds aanwezige ervaring en kennis van o.a. Hay Boom en Jan Michels, was dit weldra (1999) een feit en toen we in 2000-2001 in contact kwamen met Hans van Meijel (Merselo) kreeg de uilenwerkgroep echt gestalte. Geen enkel bouwkundig probleem bij het plaatsen van broedkasten is ons te groot. Hans lost het op!

 

Sinds begin 2005 is er een aparte steenuilenwerkgroep in het leven geroepen.

De totale uilenwerkgroep bestaat uit 8 personen die daar helpen en bijspringen waar nodig.

Relaties met de ons naburige werkgroepen zijn zeer belangrijk. Gegevens worden uitgewisseld en/of overgedragen.

Iedere keer wanneer de harde kern (Piet Willems, Hans van Meijel en ik) van de kerkuilenwerkgroep op pad zijn hebben we plezier; de vrouwen thuis vinden het niet altijd even fijn dat we zo vaak weg zijn! (Doet tuus mar es wa!!!)

We hebben de laatste jaren veel werk verzet en genieten van hetgeen waar we mee bezig zijn.

Het baart mij echter zorgen wanneer ik naar de haarkleur van onze leden kijk. Om de continuïteit van o.a. ons werk te waarborgen hebben we nieuwe jonge mensen nodig, met frisse ideeën.  Vooral hierdoor zal de instelling en uitstraling van ons IVN moeten veranderen.

Het deed mij deugd, toen wij op zondag 19 maart j.l. tijdens een wandeling op landgoed Geysteren, in contact kwamen met een jonge jongen ( uit Wanssum, met “ROB” op zijn bodywarmer) die de middelgrote bonte specht aan het zoeken / spotten was.Telescoop op de grond, verrekijker om de nek.  DIT ZIJN ZE!!

We moeten af van het imago van ‘geiten wollen sokkenbreiers’ en een uitnodigende, actieve club worden waar iedereen terecht kan. Mensen die actief bezig willen zijn in hetzij werkgroepen of individueel,  maar zeker ook de ‘genieters’.

Ten slotte wil ik mijn vrouw Henny bedanken dat zij mij toestaat zoveel van mijn/onze vrije tijd en middelen aan de kerkuil te besteden!

 

Leo Janssen, 4 april 2006

 

Graag wil ik de pen overgeven aan Hans van Meijel.

 

 

De opzet van dit artikel is om elke maand iemand een stukje te laten schrijven voor de Mosella. 

Het onderwerp is vrij. Geef je de pen door, dan is het wel verstandig om vooraf even daarover contact te leggen.

 

Wie hebben de pen al ter hand genomen .... ?

 

 

 IVN afd. Geysteren/Venray